Perzische Langhaar, klassieke kleur of toch Colourpoints

Mary Treep voor Mundikat magazine 1-2003

 

Waarom fokken wij toch kittens?

 

Ja, ja, ja, ik weet het,  om het ras te verbeteren en in stand te houden natuurlijk, maar er moeten toch meer redenen zijn.  Ik zal u proberen te vertellen wat de

beweegredenen van mij zijn. Toen ik begin jaren ´70 in het bezit was gekomen van een Colourpoint, Sealpoint poes, had ik zeker niet het idee om daarmee een

nest te krijgen, ik was zelf nog bezig met het krijgen van kinderen en had het dus druk genoeg.


We namen dan ook, als gezelschap voor onze poes, een katertje in huis van een poezenopvang stichting. Dat ging prima de poes ging beter eten en werd lekker

dik, ik trouwens ook want ik was ruim zeven maanden zwanger van onze zoon. Een week voordat ik uitgerekend was zou mijn man s´morgens naar zijn werk

gaan, ik bleef in die

tijd lekker in bed liggen totdat het tijd was om onze dochter van bijna vier jaar naar het peuterschooltje te brengen. Maar deze keer liep het even anders, in de

keuken stond mijn man te roepen dat ik maar even moest komen, want kennelijk hadden onze twee katten een muis klem gezet achter het gasfornuis, hij hoorde hem piepen.

Nu ben ik niet bang voor deze kleine knaagdieren, dus ik (schoot) mijn bed uit om het beestje te gaan redden uit de klauwen van onze huis roofdieren.

De verrassing was dan ook heel groot dat ik in een boodschappentas naast het fornuis een trotse moeder met vier kittens aantrof en een belangstellende vader er naast. De poes keek mij aan met een blik van hoe vind je dit? Nou jij nog even.


Het was daarna een drukte van belang, een geschikte doos zoeken voor moeder en kinderen en een rustig plekje om het jonge gezin te installeren, u begrijpt wel dat onze dochter die dag niet op de peuterklas kwam. De door mij in de haast uitgekozen locatie werd door de jonge moeder afgekeurd, ze verhuisde haar kittens naar een hoektafel in de woonkamer.

Ik heb de doos dus ook maar onder deze tafel gezet, daarna werd alles rustig en het nestje groeide zonder problemen op.

Een week later beviel ik thuis van onze zoon, en door alle drukte hebben wij niet echt van deze kittens kunnen genieten. Na enige maanden besloten wij om het nog eens over te doen, maar dan met stambomen en een Cattery naam. Dus werden wij lid van Felikat en bedachten de benodigde drie Cattery namen, het werd:

"The Booted Tomcat".


Het was in die tijd al niet gemakkelijk om een geschikte kater te vinden, maar het lukte en ons eerste "ras" nest kwam er.

Er was, denk ik verder niet veel te vertellen geweest, als de eigenaar van de dekkater niet naar het nest van zes katertjes was komen kijken. Hij stelde voor om met het nestje naar een show te gaan, deze zou plaats vinden in Breda, als de kittens tien weken waren. Na lang nadenken hebben wij dat gedaan en uit acht andere langhaar nestjes waren onze kittens "Best Langhaar Nest" en was ik met het showvirus besmet.


Nu ben ik een type dat alles zo goed mogelijk wil doen, dus boeken lezen over rassen, genetica en fokken was de volgende stap. Daarbij stuitte ik op een boekje met foto´s van Colourpoints uit Amerika, dat leken toch bijna net klassieke Perzen. Een redelijk kort type, behoorlijk vachten, heel wat anders dan die hier in Nederland. Hoe hadden ze dat voor elkaar gekregen dat wilde ik ook, mijn Engels was in die tijd nog op brugklas niveau dus moest ik het in het Engels geschreven boek drie keer over lezen.

Maar toen wist ik het dan ook heel zeker ik had klassieke gekleurde Perzen nodig iedere tweede generatie, en een heleboel geluk.

Die uitdaging wilde ik wel aan, ik ben niet voor niets een doordouwer, dus opzoek naar mooie Perzen lijnen voor een dekking.

Dat was niet gemakkelijk, men wilde vaak geen (buiten)dekking geven aan een Colourpoint poes in die tijd. Maar de aanhouder wint en kopen bleek de oplossing van mijn probleem te zijn.


Vele klassieke kittens heb ik moeten aanschaffen in de loop der jaren. Deze moesten van de beste kwaliteit zijn om het type en de vacht van de Colourpoint te kunnen verbeteren. De vele nestjes Colourpoint dragers die ik gefokt heb, stelde mij vaak voor het probleem welke moeten we nu weer aanhouden om weer verder te kunnen. Ook kwam de onvermijdelijke pech, enkele malen op ons pad, maar "we zullen doorgaan" was ons motto.


De moderne Colourpoint en Colourpoint dragers zijn wat type en vacht betreft niet meer van de Klassieke Pers te onderscheiden, dit kunt u zien aan de Rode kittens  in dit Mundikat magazine. Mama is een Colourpoint en Papa een prachtige Rode Pers. Maar het karakter heb ik gelukkig altijd weten te behouden, nieuwsgierig, eigenwijs altijd overtuigd van hun gelijk en mijn domheid.

En super aanhankelijk voor de persoon die ze zelf uit kiezen. Eigelijk ben ik zover dat ik mijn oorspronkelijke doel bereikt hebt, maar ik ga nog maar door want kittens vindt ik nog steeds leuk en spannend en verrassend. En met ieder nestje is er weer de vraag is er een mooi genoeg om aan te houden voor de toekomst.


  Home Back Up Next Privious Down
Share on Facebook Share via e-mail Print